ლურჯი ხავერდი

ეროტიკული დეტექტიური თრილერი ნეონუარის სტილში — ფილმი, რომელმაც დევიდ ლინჩს ოსკარის მეორე ნომინაცია მოუტანა საუკეთესო რეჟისურის კატეგორიაში. დღეს ის 80-იანი წლების ერთ-ერთ ყველაზე დიდებულ ფილმად ითვლება. ამერიკის კინოხელოვნების ინსტიტუტმა იგი შეიტანა სია́ში: „100 წლის განმავლობაში 100 ყველაზე დაძაბული ამერიკული ფილმი“ და „10 საუკეთესო ამერიკული ფილმი 10 კლასიკურ ჟანრში“.

„ლურჯ ხავილს“ განხილვისას, ისაბელა როსელინი, რომელიც მთავარ როლს ასრულებს, აღნიშნავს:
„დევიდის ფილმებში უფრო მეტად გადმოცემულია შეგრძნებითი გამოცდილება, ვიდრე თხრობა. ეს არ არის პერსონაჟების შესწავლა ანთროპოლოგიური ან ფსიქოლოგიური თვალსაზრისით — ეს სიურეალისტური შთაბეჭდილებებია“.

დღეს ხშირად საუბრობენ ამ ფილმზე, როგორც კინოხელოვნებისა და ფერწერის — პოპ-არტისა ან ექსპრესიონიზმის — სინთეზის მაგალითზე, ამ მიმდინარეობებისთვის დამახასიათებელი ინტენსიური ფერთა პალიტრით.

როგორც თავად ლინჩი აღიარებს, „ლურჯი ხავილი“ იყო მისი პირველი ფილმი, რომელშიც მუსიკას განსაკუთრებული მნიშვნელობა მიენიჭა. ნაწილობრივ ეს უკავშირდება კომპოზიტორ ანჯელო ბადალამენტის გაცნობას. სწორედ მან შექმნა საუნდტრეკი, ლინჩის მითითებით — დაეწერა მუსიკა ისე, თითქოს „შოსტაკოვიჩის №15 სიმფონიას“ ისმენდა. იმ დროიდან მოყოლებული, ბადალამენტის მელოდიური და სევდით გაჟღენთილი მუსიკა ლინჩის კინოს განუყოფელ ნაწილად იქცა.