ფუტკრის სული

ფილმი მოგვითხრობს ექვსი წლის ესპანელი გოგონას, ანას ჯადოსნურ, მისტიკურ, შემაშფოთებელ, თუმცა მაინც კეთილ სამყაროზე ფრანკოს დიქტატურის ეპოქაში — და ამ სამყაროს დაპირისპირებაზე გაცილებით ნაკლებად მეგობრულ და გაუგებარ, მოზრდილების ომისეულ რეალობასთან.

„ფრინველების სულში“ ელეგანტურად არის გააზრებული განსხვავება ორ „უცხოს“ შორის — ერთი მხრივ, რაღაც არაჰუმანურსა და მეორე მხრივ, მტრული სამყაროს ნაწილის სახით წარმოდგენილ უცხოებს შორის. პატარა ანა კინოთეატრში უყურებს „ფრანკენშტაინს“ და გადაწყვეტს, რომ ის — საშიში, მაგრამ მაცდუნებელი სული — ძველ ბეღელში ცხოვრობს მინდვრის შუაგულში. როცა იქ მიდის, მართლაც პოულობს ვიღაცას, ვისაც თავის „მოჩვენებად“ მოიხსენიებს და ფარულად, უფროსებისგან დამალულად, იწყებს მის გამოკვებას.

„სინამდვილეში, ეს სათაური მე არ მომიგონია. ის აღებულია ერთი წიგნიდან, რომელიც, ჩემი აზრით, ყველაზე მშვენიერია იმათ შორის, რაც კი ოდესმე დაწერილა ფუტკრების ცხოვრებაზე. ამ წიგნის ავტორი გენიალური პოეტი და დრამატურგია — მორის მეტერლინკი. ამ წიგნში მეტერლინკი იყენებს გამოთქმას „ფრინველების სული“ იმის აღსაწერად, თუ რა არის ის ყოვლისშემძლე, იდუმალი და პარადოქსული სული, რომელსაც, თითქოს, ემორჩილებიან ფუტკრები და რომელიც ადამიანის გონებას მიუწვდომელია.“ — ვიქტორ ერიზე