პერსონა

ბერგმანის ეგზისტენციალური დრამა, რომელსაც თავად ავტორი (ფილმთან „ჩურჩულები და ძახილი“ ერთად) თავის შემოქმედებაში ერთ-ერთ ყველაზე მნიშვნელოვანად მიიჩნევდა.

ეს არის წარმატებული მსახიობის ისტორია, რომელიც, ნერვული დაცემის გადატანის შემდეგ, საუბარზე უარს აცხადებს და ფსიქიატრიულ კლინიკაში ხვდება. პაციენტის ამ მდგომარეობიდან გამოსაყვანად, ექიმი მას თავის ზღვისპირა სახლში აგზავნის ახალგაზრდა მედდის თანხლებით. ორ ქალს, რომლებიც მარტონი რჩებიან, ერთმანეთთან რთული, სიყვარულსა და სიძულვილს შორის მერყევი ურთიერთობა უყალიბდებათ.

ეს ფილმი ერთ-ერთი ყველაზე გამოკვეთილად ასახავს ცნობილ ფსიქოთერაპიულ ფენომენს – „ტრანსფერს“. ფაქტობრივად, უხმო უფროსი გმირი უმცროსისთვის ფსიქოანალიტიკოსის ფიგურად იქცევა, რაც შესაბამისად იწვევს ძლიერ ემოციურ მერყეობას.

1967 წელს ფილმმა შვედეთის ორი ეროვნული კინოპრემია მოიპოვა: ნომინაციებში „საუკეთესო ფილმი“ და „საუკეთესო მსახიობი ქალი“ (ბიბი ანდერსონი).