ფილმი, რომლის რეჟისორმაც გადალახა თანამედროვე კინემატოგრაფის ნორმების ზღვარი — მან გადაიღო სურათი, რომელსაც არ აქვს აშკარა სიუჟეტი და არ მოჰყვება პერსონაჟების ტრადიციულ განვითარებას. უფრო მეტიც, ამ ფილმში პერსონაჟები არ განიცდიან ევოლუციას და არანაირ ემოციურ ასოცირებას არ იწვევენ მაყურებელში.
ჯონი (დეივიდ თიულისი) ფილმს იწყებს ქალი ადამიანით სექსუალური ძალადობით ბნელ შესახვევში, შემდეგ კი იპარავს მანქანას და ლონდონისკენ მიემართება, სადაც იწყებს ინტელექტუალურ დიალოგს სხვა ქალთან, რომელიც მუდმივად ნარკოტიკული ზემოქმედების ქვეშ იმყოფება. მოგვიანებით ჩნდება მისი მეზობელი, რომელიც, როგორც აღმოჩნდება, იმდენადვე "გაშიშვლებულია", როგორც მისი მეგობრები…
ერთ-ერთმა კრიტიკოსმა აღნიშნა, რომ მაიკ ლიმ გადაიღო ისეთი "გაშიშვლებული" ფილმი, რომ მასში კანიაც კი გააძრო. ამ ფილმის ყურება წარმოუდგენლად მძიმეა, მაგრამ გაცილებით უფრო რთულია მისგან მოწყვეტა.
კანის კინოფესტივალის ორი ჯილდო: საუკეთესო რეჟისორი (მაიკ ლი) და საუკეთესო მსახიობი (დეივიდ თიულისი). ნომინაცია „ოქროს პალმის რტოზე“.