შეუქცევადი

ერთი იმ ფილმთაგანია, რომლის წინაშეც „სასიამოვნო ყურებას“ არავინ უსურვებს.

ღამის სიბნელე, სისხლისფერი ანარეკლები პრიტონის კედლებზე, ფერმკრთალი, თეთრ ზეწრებივით მოყვითალო სახეები. მთავარი გმირი გაურკვევლად დაბოდიალობს კიბეებისა და დერეფნების ლაბირინთში, რომელიც ერთ-ერთ არალეგალურ გეი-კლუბში მდებარეობს. მისი მიზანია — იპოვოს და მოკლას ადამიანი, რომელიც არასდროს უნახავს. მაგრამ ამისთვის მას სერიოზული მიზეზი აქვს: ეს უცნობი სასტიკად გააუპატიურა მისი მეგობარი გოგონა, რომელიც შემთხვევით გადააწყდა მიტოვებულ ქალაქის გადასასვლელში.

ფილმის პრემიერა კანის კინოფესტივალზე შედგა, სადაც მაყურებლები იმდენად შოკირებულნი იყვნენ, რომ ზოგიერთ მათგანს სამედიცინო დახმარებაც კი დასჭირდა. აი, ერთ-ერთი კომენტარი: „25-წლიანი სამსახურის განმავლობაში კანის ფესტივალზე ასეთი რამ არ მინახავს. ამ ფილმის ზოგიერთი სცენის ყურება ჩვენთვის, პროფესიონალებისთვისაც კი აუტანელია.“

თუმცა, ცხადია, არასწორი იქნებოდა იმის ფიქრი, რომ გასპარ ნოე თავის ფილმებს მხოლოდ იმისთვის იღებს, რომ მაყურებელს საათნახევრიანი გულისრევა და თავბრუსხვევა მოუწყოს. „უკუღმართობის“ (ისევე, როგორც მისი სხვა ფილმების) ჰუმანისტური გზავნილი აშკარაა: ნუ დარჩებით გულგრილნი იმ ყველაფრის მიმართ, რაც თქვენს გარშემო ხდება. არ ჩაიაროთ სხვისი ტკივილის გვერდით გულგრილად. შეიყვარეთ ერთმანეთი და გაუფრთხილდით თქვენს საყვარელ ადამიანებს.