ფილმი, რომელიც ათი წლის წინ გადაიღეს და წლიდან წლამდე სულ უფრო აქტუალური ხდება. ეს არის ამბავი რომანტიკულ ურთიერთობაზე ადამიანსა და ხელოვნურ ინტელექტს შორის.
მშვიდობიანი მომავალი. თეოდორი — კეთილი, ოდნავ მელანქოლიური ბიჭი ოცდაათს გადაცილებული, სასაცილო, მაღალწელიანი შარვლებით — თავის ისედაც ჭკვიან კომპიუტერში ახალი თაობის ოპერაციულ სისტემას აყენებს. ეს სისტემა ხელოვნურ ინტელექტს ფლობს, შეუძლია თვითგანვითარება და, როგორც მალე ირკვევა, მას შეუძლია ემოციების გამოხატვაც და… სიყვარული.
ამ თითქოს უბრალო სიუჟეტის მიღმა იმალება ძალიან ნაზი და სულიერი ფილმი, ლამაზად გადაღებული ფუტურისტულ-რეტრო სტილში, შესანიშნავი მსახიობებით (ხოაკინ ფენიქსი, სკარლეტ იოჰანსონი) და უსაზღვროდ თბილი მუსიკით. ეს არის სპაიკ ჯონსის ერთადერთი ფილმი, რომელიც საკუთარი სცენარით გადაიღო.
„ოსკარი“ და „ოქროს გლობუსი“ საუკეთესო სცენარისთვის.