ახალგაზრდა ავტორმა, სოსომ, მოთხრობა დაწერა და რედაქციაში მიიტანა იმ იმედით, რომ გამოიცემოდა. თუმცა, ის ბიუროკრატიული ჯოჯოხეთის ყველა წრეს გადის – დრო გადის, სეზონები იცვლება, მაგრამ არავის ახსენდება მისი მოთხრობა, რადგან ყველა თავის საქმით არის დაკავებული. მთელ დაწესებულებაში მხოლოდ ერთი მღებავი კითხულობს ხელნაწერებს სიამოვნებით, თუმცა ისიც მუშაობას ეთაკილება.
ეს არის სატირა საბჭოთა ბიუროკრატებზე და მთლიანად საბჭოთა სისტემაზე, ოღონდ ქართულად მოხარშული. ყველა აკეთებს სახეს, თითქოს ტიტანურ შრომას ეწევა, მაგრამ სინამდვილეში ნეპოტიზმი ეფექტურობას ცვლის, არავინ მუშაობს, ყველა პირადი საქმეებითაა დაკავებული, ხოლო კონკრეტულ ადამიანს არავინ აქცევს ყურადღებას.
ფილმი განსაკუთრებულად კარგად გადმოსცემს ცნობილ გამონათქვამს: „საბჭოთა სახელმწიფო თითქოს გვიხდის ხელფასს, ჩვენ კი თითქოს ვმუშაობთ“.
ამ პროვოკაციულ ფილმს გაუმართლა – მისი პრემიერა სწორედ მაშინ შედგა, როდესაც ხელისუფლებაში ცვლილებების მომხრე მიხეილ გორბაჩოვი მოვიდა. ამბობენ, რომ ფილმის დახურულ ჩვენებაზე მან ედუარდ შევარდნაძესთან ერთად ნახა და აღნიშნა: „ედუარდ, თუ რაიმეს არ მოვიმოქმედებთ, ჩვენ თავზეც ჩამოგვენგრევა ჭერი, როგორც ამ ფილმში“.
შედეგად, ფილმი გამოვიდა ეკრანებზე, მოიპოვა მთავარი პრიზი XVII საკავშირო კინოფესტივალზე და ნაჩვენები იყო ბერლინის საერთაშორისო კინოფესტივალზე.