ფილმი, რომელმაც 90-იან წლებში უზარმაზარი საზოგადოებრივი რეზონანსი გამოიწვია.
ჯეკი (ე. ნორტონი) ცხოვრობს ბლოკის კორპუსში, დადის ბლოკის ოფისში და, ფაქტობრივად, საერთოდ არ არსებობს — ის ცარიელი ადგილია. თვითშებრალებით შეპყრობილი, იწყებს სასიკვდილო სენით დაავადებულთა მხარდაჭერის ჯგუფებზე სიარულს — ტირის სხვის მკერდზე და იმედოვნებს, რომ ღამით მაინც დაეძინება.
ყველაფერი იცვლება მაშინ, როცა შეხვდება ტაილერ დერდენს (ბ. პიტი) — იდუმალ ანარქისტს, რომელიც ასწავლის, როგორ მოიცილოს ყველაფერი ზედმეტი: ბინა, სამსახური... და ერთ მშვენიერ საღამოს სთხოვს, მთელი ძალით დაარტყას სახეში. სწორედ აქ იწყება ნამდვილი ამბავი.
დღეს ძნელი დასაჯერებელია, მაგრამ პრემიერისას ფილმი სკანდალურად ჩავარდა კინოგაქირავებაში და მწვავე კრიტიკაც დაიმსახურა. 10 წლის შემდეგ The New York Times-მა მას უწოდა:
„ყველაზე მნიშვნელოვანი კულტური ფილმი ჩვენი დროის.“