აინშტაინის უკანასკნელი სიყვარული

,ვიდრე ცოცხლები ვართ, არაფერი გვიან არ არის. უბრალოდ, ახლა შენს თავში ყველაფერი არეულ-დარეულია. მე და შენ ყველაფერს თავის ადგილს მივუჩენთ, დავალაგებთ... გავწმინდავთ, გავასუფთავებთ...თუ რამე ზედმეტია, მოვისვრით და დარჩება ის, რაც მთავარია-- შენ და მე. აბა, დააკვირდი: იმისათვის, რომ მე და შენ ერთმანეთს შევხვედროდით, მსოფლიოში რამდენი რამ უნდა მომხდარიყო--პლანეტარული კატასტროფები... რუსეთის რევოლუცია... ჯერ ლენინი, მერე სტალინი, დაიწყო რეპრესიები, ამის გამო საბჭოთა კავშირში აღარ დაბრუნდით, გერმანიაში უნდა გამოჩენილიყო ჰიტლერი, ბერლინში, ოპერის თეატრის მოედანზე ჩემი წიგნები ცეცხლს მისცეს... მე ემიგრანტი გავხდი და აქ აღმოვჩნდი... რა საშინელებები არ მოხდა, რა ტრაგედიები... და ბოლოს ჩვენ ერთმანეთს შევხვდით... „ გენიალური ადამიანები არანაკლებ სისულელეს სჩადიან, არანაკლებ შეცდომას უშვებენ პირად ურთიერთობაში, არანაკლებ განიცდიან და არანაკლებ სტკივათ და ისინიც ყველაფერს დათმობენ საყვარელი ადამიანის ბედნიერებისთვის, რადგან გენიალურ ადამიანებს უფრო მეტი რამე აქვთ დასაკარგი, ისინი უფრო მეტ პასუხისმგებლობას გრძნობენ კაცობრიობის კეთილდღეობის გასაუმჯობესებლად, მაგრამ მიუხედავად ამისა, მაინც მზად არიან ყველაფერი დათმონ საყვარელი ადამიანის გამო.