განმჭვრეტელი, მაგრამ ძნელად ასახსნელი ფილმი ყველაზე ცნობილი ტაილანდელი რეჟისორისგან.
ბიძია ბუნმი, რომელიც თირკმლის უკმარისობით იტანჯება, ბრუნდება მშობლიურ სოფელში. იგი ადის მთაზე, იდეების წმინდა მღვიმეში — თავისი წინა ცხოვრებებისკენ. მისი თანამოსაუბრეები და გზის მეგზურები ხდებიან და — და, დისწული, გარდაცვლილი ცოლის სული, ძველი შვილიც კი, რომელიც წლების წინ ტყეში გაუჩინარდა და ახლა შავი მაიმუნის სახით დაბრუნდა, თვალების ნაცვლად კი ცეცხლივით მანათობელი ფარები აქვს. მათთან ერთად — ლაოსელი მიგრანტი მუშაც.
„ოქროს პალმის რტო“ კანის კინოფესტივალზე, იშვიათი ერთსულოვნებით მიღებული.
ამ ფილმის შემდეგ, თავად რეჟისორი დილით უკვე სახელგანთქმული ადამიანი გახდა.
იშვიათი კინომანი შეძლებს რეჟისორის სახელის უპრობლემოდ წარმოთქმას. თავად კი ყველას სთხოვს, უბრალოდ „ჯო“ ეძახონ.