კშიშტოფ კესლოვსკის სამი ფერი: ლურჯი (1993) — არის გლოვისა და ხელახლა დაბადების შედევრი, სადაც ჟულიეტ ბინოში წარმოუდგენელ, კარიერის განმსაზღვრელ შესრულებას გვთავაზობს. ფრთხილად გამოკვეთილი ფერის სიმბოლიკითა და პოეტური ოპერატორული ხელოვნებით ფილმი ჩაძირულია თავისუფლების, მეხსიერებისა და ემოციური იზოლაციის მედიტაციაში. ევროპის საავტორო კინოს ერთ-ერთი საყრდენი ნამუშევარი ვიზუალურად ისეთივე შთამბეჭდავია, როგორც ემოციურად დამანგრეველი.