ხელოვნების ხიდი

სარა — მომღერალია ბაროკოს კვარტეტში. პასკალი — სტუდენტი, რომელიც დისერტაციის წერას პარიზში ხეტიალითა და მიქელანჯელოს ლექსების კითხვით ანაცვლებს. თითოეული მათგანი თავისებურად უბედურია და მარტოსული. გმირები შეიძლება ვინმენი გამხდარიყვნენ ერთმანეთისთვის, თუმცა სრულიად შესაძლებელია, ისინი არც კი შეხვდნენ ერთმანეთს.

ეჟენ გრინი — ბაროკოს დელიკატური მცოდნეა, რომელმაც კინემატოგრაფიულად შექმნა თავი 53 წლის ასაკში. ის მხოლოდ ეპოქის ატმოსფეროს რეკონსტრუირებას არ აკეთებს — ჩნდება შთაბეჭდილება, რომ რეჟისორი თავად ცდილობს იმ დროის ადამიანის აზროვნებით იფიქროს. მისი ყველა ფილმი ასე თუ ისე ბაროკოს თეატრს მოგვაგონებს და არც კი სცხვენია თავისი თეატრალურობის — პირიქით, ყველანაირად ამძაფრებს და ხაზს უსვამს მას. გრინი აშკარად ეძებს ჭეშმარიტებას არა ცხოვრების იმიტაციასა და მსახიობების ფსიქოლოგიურ თამაშში, არამედ სცენების გამოხატულ კონვენციურობაში, სადაც გმირები თითქოს პატარა ყუთებში არიან ჩაკეტილნი — თითქოს ჩვენთვის ასე უფრო ადვილია მათი თვალიერება.

რუბრიკა "დამალული შედევრები" განკუთვნილია იშვიათი, ნაკლებად ცნობილი, მაგრამ სრულიად აღტაცების მომგვრელი მაღალი გენიალურობის ფილმებისთვის. ამ რუბრიკის გამოყოფა ცალკე — სულიერი ძახილია, მაგრამ ამავდროულად თქვენი საჩუქარიც. თუ იცნობთ ჩვენს გემოვნებას და ენდობით მას — გჯეროდეთ, უამრავი საოცარი აღმოჩენა გვაქვს თქვენთვის მომზადებული, რომლებიც სხვა შემთხვევაში, შესაძლოა, გამოგრჩენოდათ კიდეც.