თბილისი: თანამედროვე არქიტექტურა ქალაქში

ვარდების რევოლუციის შემდეგ, მიხეილ სააკაშვილის პრეზიდენტობის დროს, საქართველომ მშენებლობის ბუმი განიცადა. ახალი ქალაქები ნულიდან აშენდა, ხოლო ძველი ქალაქები ელვისებური სისწრაფით გაფართოვდა. უცხოელ არქიტექტორებსა და დიზაინერებს აქტიურად იწვევდნენ მონაწილეობის მისაღებად.

არქიტექტორმა იურგენ მაიერმა ერთხელ ინტერვიუში აღიარა, რომ მას არ ესმოდა, რატომ ჩქარობდნენ მისი ქართველი კლიენტები ყოველთვის ასე.

და მართლაც - ახალი მთავრობა ჩქარობდა: წაეშალა საბჭოთა წარსული მეხსიერებიდან, გაეზარდა ეროვნული ეკონომიკა, შეემცირებინა სიღარიბე და კორუფცია და, რა თქმა უნდა, აეშენებინა ყველაფერი სუფთა ფურცლიდან - ქალაქების ისტორიული ქსოვილის შენარჩუნებით.

მაშ, ​​რა შედეგი მივიღეთ?

დღეს საქართველო სამართლიანად შეიძლება ჩაითვალოს თანამედროვე არქიტექტურის ერთ-ერთ გლობალურ ცენტრად, ხოლო თბილისს - XX საუკუნის არქიტექტურული ტენდენციების ნამდვილ ღია ცის ქვეშ მუზეუმად.

მიუხედავად იმისა, რომ ამ ტრანსფორმაციის ადრეული ეტაპები შორს იყო გლუვისგან, სააკაშვილის მიერ დასახული მიმართულება დღემდე აყალიბებს საქართველოს ურბანული განვითარების პოლიტიკას.

თითქმის ყველა ქალაქში ახლა ვხედავთ ნათელ, ფუნქციონალურ იუსტიციის სახლებს (რუსეთის საზოგადოებრივი მომსახურების ცენტრები შედარებით ფერმკრთალნი არიან), ხოლო თბილისში თამამი, თანამედროვე არქიტექტურის ახალი თაობა აგრძელებს აღმავლობას.