ყველაზე კულტური ფილმი ტარანტინოს შემოქმედებიდან. სიუჟეტი არალინარულია — როგორც მისი თითქმის ყველა სხვა ნამუშევრის შემთხვევაში. ფილმში ერთმანეთთან გადაჯაჭვულია რამდენიმე ისტორია: კაფის ძარცვა, ორი განგსტერის ფილოსოფიური დიალოგები, გოგონას გადარჩენა ჰეროინის ზედოზირებისგან და მოკრივის ამბავი, რომელსაც ცხოვრების ყველაზე მტკივნეულ წერტილზე დააჭირეს.
ფილმი მუდმივად იმყოფება IMDb-ის 250 საუკეთესო ფილმის რეიტინგის პირველ ათეულში.
მოიპოვა „ოსკარი“, „ბაფტა“ და „ოქროს გლობუსი“ ნომინაციაში „საუკეთესო ორიგინალური სცენარი“, ასევე „ოქროს პალმის რტო“ კანის კინოფესტივალზე 1994 წელს და კიდევ 40-ზე მეტი კინოპრიზი.
საზოგადოებამ ფილმი ენთუზიაზმით მიიღო, ხოლო კინოკრიტიკოსების აზრით, ის მნიშვნელოვანი ეტაპია კინოს ისტორიაში და მნიშვნელოვანი ბიძგი აღმოჩნდა ამერიკული დამოუკიდებელი კინოს განვითარებისთვის.