ფილმი ერთ-ერთ ყველაზე რთულ საკითხს შეეხება ქრისტიანობაში — იესოს ორგვარ ბუნებას: ღმერთი და ადამიანი ერთდროულად. ჩვეულებრივი მოკვდავის ცხოვრებით ცდუნება გმირს, რომელსაც უილიამ დეფო განასახიერებს, შინაგანად ჭამს. ფილმის საფუძველს არ წარმოადგენს სახარება, არამედ ქრისტიანობის ისტორიის ტოლფასი თეოლოგიური დავის — ქრისტეს ბუნების შესახებ — მხატვრული ინტერპრეტაცია. სიუჟეტი ძირითადად რეჟისორის ფანტაზიას ეყრდნობა და მხოლოდ მინიშნებით ეფუძნება სახარებისეულ ტექსტებს.
ალბათ, იესოს შესახებ არც ერთ ფილმს არ გამოუწვევია ასეთი მძაფრი პოლემიკა. პრემიერას თან ახლდა პროტესტის აქციები, ქრისტიანმა აქტივისტმა ბილ ბრაიტმა დაიწყო კამპანია ფილმის ნეგატივის შესაძენად და გასანადგურებლად, ხოლო რეჟისორმა ფრანკო ძეფირელიმ ვენეციის კინოფესტივალიდან საკუთარი ფილმი მოხსნა, როცა გაიგო, რომ ის სკორსეზეს „ერეტიკულ“ ფილმთან ერთად აჩვენეს.
მნიშვნელოვანია აღინიშნოს, რომ მარტინ სკორსეზე ღრმად მორწმუნე კათოლიკეა, ახალგაზრდობაში კი ეკლესიური მსახურებისთვისაც კი ემზადებოდა. ამ ფილმის იდეა მან 15 წლის განმავლობაში ატარებდა გულში. პირველი ცდა წარუმატებელი აღმოჩნდა — გადაღებები დაიწყო, თუმცა ქრისტიანული ორგანიზაციების მასობრივი პროტესტის გამო პროექტი შეჩერდა და თავად სკორსეზე თითქმის მიატოვა კინოში მუშაობა, იმედგაცრუებული ინდუსტრიით. მხოლოდ მეორე ცდამ მოიტანა წარმატება — ისიც კინოკომპანიის მხარდაჭერის წყალობით.