შუაღამემდე

ვუყურებთ რიჩარდ ლინკლეიტერის ტრილოგიის დასკვნით ნაწილს, რომელშიც ჯესი და სელინი — წყვილი, რომელიც უკვე 20 წელია ერთმანეთთანაა, რთულ პერიოდს გადიან ურთიერთობის სიმწიფის ფაზაში.

შორეულ 1995 წელს რიჩარდ ლინკლეიტერმა, თავისი და გარშემომყოფებისათვის მოულოდნელად, საოცრად ლამაზი ფილმი გადაიღო სიყვარულზე. ეს ნამდვილი სასწაული იყო! პირველი შეხვედრის მაგია, მოხიბვლა და შთაგონება ახალი, ახლად აღმოჩენილი ადამიანის მიმართ, ახალშობილი კავშირის საოცრება — ეს ყველაფერი ფილმში სრულიად ბუნებრივად აისახა. ლინკლეიტერმა შეძლო, არ დაერღვია სიფაქიზე, რომელსაც თან სდევს ის უცნაური და უჩვეულო “ელექტრობა”, რაც ზოგჯერ ორ ადამიანს შორის უეცრად ჩნდება — მოულოდნელი, წარმტაცი, წარმავალი, მაგრამ სამუდამოდ დამამახსოვრებელი.

ცხრა წლის შემდეგ ის იღებს ამ ამბის გაგრძელებას — „მზე ჩასვლამდე“ — იმავე, უკვე გაზრდილი მსახიობებით. სიქველები იშვიათად არის კარგი, მაგრამ ლინკლეიტერმა კიდევ ერთხელ შექმნა შედევრი!

და კიდევ ცხრა წლის შემდეგ — მესამე ფილმი, კვლავ იგივე მსახიობებით, რომლებიც კიდევ ცხრა წლით მოწიფულები არიან.

ყველა სამი ფილმი ნამდვილად მომხიბვლელია.