ყველაზე ლირიკული და თბილი ფილმი ჯიმ ჯარმუშის შემოქმედებაში.
მძღოლი გვარად პატერსონი ცხოვრობს პატარა ქალაქში, სახელად პატერსონი.
ის წერს ლექსებს უბრალო, უმნიშვნელო საგნებზე — ისეთებზე, რომლებიც ასე ახლოს არიან ადამიანებთან, რომ ბოლოს ისინი ვეღარ ამჩნევენ მათ.
მაგალითად — ასანთის კოლოფზე.
ერთადერთი ადამიანი, ვისაც ის თავის ლექსებს აჩვენებს — პატერსონის ცოლი, ლოლაა.
ფილმში გმირს მთელი გზა ახლავს ტყუპების თემა — ეს მოტივი დიდი ხანია ჯარმუშის შემოქმედებაში ფიგურირებს.
თავად პატერსონი თითქოს თავისი ქალაქის ტყუპისცალია: მარტივი, ზომიერი, მშვიდი და ლამაზიც.
მისი რითმები მარტივია, ზოგჯერ — პრიმიტიულიც.
მარტივია და გულწრფელიც მთელი ფილმი.
თანამედროვე, განებივრებულ მაყურებელს უჭირს დაიჯეროს, რომ აქ ორმაგი ქვეტექსტი არ არის.
ზოგს ფილმი ჰგონია ირონიული,
ზოგს — შეგნებულად მოსაწყენი,
ზოგს — ავტორის თვითციტატებით სავსე,
ზოგს კი უბრალოდ — ლამაზი.
რას დაინახავთ თქვენ?