მაგნოლია

ფილმი შედგება რამდენიმე ნოველისგან, რომელთაგან თითოეული მაყურებელს აჩვენებს ადამიანის ცხოვრების ერთ მცირე, მაგრამ მტკივნეულ ეპიზოდს. თითქმის ყველა გმირი გადის არა საუკეთესო პერიოდს. ისინი ყველა ერთსა და იმავე უბანში ცხოვრობენ — უბანში, რომელსაც „მაგნოლია“ ჰქვია.

ორ სიტყვაში ამ ფილმის აღწერა შეუძლებელია.
პოლ ტომას ანდერსონს შეეძლო ამდენი ისტორიისგან ათი სხვადასხვა ფილმი გადაეღო, მაგრამ გადაიღო ერთი — სადაც ყველაფერი უცნაურად და შემთხვევითაა გადახლართული, ზუსტად ისე, როგორც ცხოვრებაში.
ადამიანები იტყუებიან, იტანჯებიან, ღალატობენ, უყვართ.
ვერ პატიობენ მშობლებს — თუნდაც მომაკვდავებს.
ეძებენ საკუთარ შეცდომებს, პოულობენ, ცდილობენ გამოასწორონ.
იგებენ, რომ მალე მოკვდებიან.
ეშინიათ საკუთარი თავის გახსნის.
ანადგურებენ შვილების ბედს.
ცდილობენ დაივიწყონ წარსული — მაგრამ წარსული მათ არ ივიწყებს.
ვიღაც კვდება, ვიღაც კი აგრძელებს ცხოვრებას.

ანდერსონი თავად მიიჩნევს „მაგნოლიას“ თავისი საუკეთესო ფილმად.
საინტერესოა, რომ სცენარი მან სულ ორი კვირაში დაწერა, იმ სახლში გამოკეტილმა, სადაც ცხოვრობდა — რადგან გარეთ გველი დაინახა და ვერ გაბედა გამოსვლა.

 „ოქროს დათვი“ ბერლინის კინოფესტივალზე; „ოქროს გლობუსი“ საუკეთესო მეორეხარისხოვანი როლისთვის (ტომ კრუზი).