მე-20 საუკუნის დასაწყისში სწორედ გერმანიამ და ავსტრიამ მისცეს ტონი დიზაინის შესახებ საუბარს. ბაუჰაუსის მიზანი იყო ხელოვნების, ხელობისა და ინდუსტრიის გაერთიანება, რათა შეექმნათ ახალი ადამიანი და ახალი ყოფა. სიმარტივისა და რაციონალურობის უტოპიურმა ოცნებამ ეპოქის მთავარ პროექტად იქცა.
თუმცა დიზაინი მალე პოლიტიკასთანაც გადაიკვეთა. მესამე რაიხმა ფორმა და სტილი პროპაგანდის ინსტრუმენტად გამოიყენა, ხოლო ომისშემდგომმა ულმის სკოლამ სცადა, დიზაინისთვის კვლავ დაებრუნებინა ჰუმანიზმი და რაციონალურობა—უკვე იდეოლოგიური დოგმების გარეშე.
ლექციაზე ვისაუბრებთ:
რატომ რჩება ბაუჰაუსი დღემდე მითად და „სუფთა“ დიზაინის სიმბოლოდ,
როგორ შეიძლება საგნებმა გამოხატონ როგორც პოლიტიკური უტოპიები, ასევე კოშმარები,
და რატომ დაუბრუნდა ომისშემდგომი გერმანია დიზაინს, როგორც პროგრესის ენას?