გასულ წელს მარიენბადში

ალენ რობ-გრიეს სცენარის მიხედვით. მდიდრულ და უზარმაზარ, ლაბირინთს მიმსგავსებულ სასტუმროში მამაკაცი დაოჯახებულ ქალს დასდევს და ამტკიცებს, რომ გასულ წელს მათ ჰქონდათ ვნებიანი და ბრწყინვალე რომანი — ან მარიანბადში, ან კარლსბადში, ან სხვა რომელიმე კურორტულ ქალაქში. ქალი კი ამბობს, რომ არაფერი ახსოვს, თუმცა უცნაურად არაჯეროვნად. იმავდროულად, წყვილს მისი ქმარი ადევნებს თვალს, რომელიც ორი ადამიანის ურთიერთობის უდანაშაულობაში ეჭვობს. მართლა იყო რომანი თუ არა — ამის გარკვევა სრულიად შეუძლებელია. ვინმემ მეხსიერება დაკარგა თუ სხვას მდიდარი წარმოსახვა აქვს? და თუ ეს ყველაფერი გამოგონილია, მაშინ ვინ ამბობს ტყუილს? ხოლო თუ სიზმარია, მაშინ ვინ ვის ესიზმრება?

ეს ერთ-ერთი იმ ფილმთაგანია, სადაც თითქმის შეუძლებელია გაიგო, რა ხდება სინამდვილეში, და მით უმეტეს, სურვილი, რომ დაიჭირო სიუჟეტი, დააკავშირო და ახსნა მისტიკური საუბრები და გამოსახულებები, მხოლოდ გააფუჭებს შთაბეჭდილებას. რეკომენდებულია ყურება ისე, რომ არაფერი გაიგო.

მიუხედავად იმისა, რომ ბევრმა ვერაფერი გაიგო, ფილმმა უდიდესი გავლენა მოახდინა როგორც ფრანგულ კინემატოგრაფზე, ასევე ავტორიტეტულ საერთაშორისო რეჟისორებზე, როგორებიც არიან ინგმარ ბერგმანი, ფედერიკო ფელინი, სტენლი კუბრიკი, დევიდ ლინჩი. პიტერ გრინუეი: „ზოგჯერ მგონია, რომ როდესაც ფილმებს ვიღებ, ვცდილობ თავიდან გადავიღო „გასულ ზაფხულს მარიანბადში““.

„ოქროს ლომი“ ვენეციის კინოფესტივალზე.