კონსტანტინ რაიკინი — სახელი, რომელიც მაღალი მსახიობური ოსტატობის სიმბოლოდ იქცა — ბრუნდება სცენაზე სოლო სპექტაკლით „ყველაზე საყვარელი“, რათა გაგვიზიაროს თავისი შინაგანი სამყარო, პოეზიის, ცხოვრების და შემოქმედებისადმი საკუთარი ხედვა.
ამ სპექტაკლში პოეზია გარდაიქმნება სრულფასოვან თეატრალურ მონოლოგად — სავსე გულწრფელობითა და სიღრმით. „ყველაზე საყვარელი“ — ეს მოგზაურობაა მოგონებების სამყაროში, სადაც კონსტანტინ რაიკინი გვიზიარებს ისტორიებს თავისი ცხოვრებიდან: გვიყვება მამაზე, თეატრში გადადგმულ პირველ ნაბიჯებზე, საკუთარ ძიებებსა და აღმოჩენებზე. ყოველი სპექტაკლი, რომელსაც კონსტანტინ რაიკინი ქმნის, გამორჩეულია იმ გულწრფელობით, რომელიც ადამიანის სულის სიღრმეებს ეხება. ის გვახსენებს, როგორ მნიშვნელოვანია დავრჩეთ ადამიანებად, რომლებსაც შეუძლიათ იგრძნონ და იფიქრონ.
„რაც ამ სპექტაკლში ხდება — ეს მე ვარ. სცენიდან ლექსების კითხვა ჩემთვის იგივეა, რაც როლები და მონოლოგები. ისინი იმავე თეატრალურ კანონებს ემორჩილებიან, რაც ნებისმიერ დრამატულ როლს. ვგრძნობ ინტერესის ტალღას ნამდვილი პოეზიისკენ. ადამიანებს სულიერ საკვებში რაღაც ვიტამინი აკლიათ. თუ პუშკინს წაიკითხავ — ჰაერში ნაკლები ბაცილა დარჩება. ის ზარების ხმას ჰგავს…“ — კონსტანტინ რაიკინი