სიკეთის სახეები

ელემენტები ლანტიმოსის ფილმებში — იქნება ეს გიჟური დედოფლის ქვეშემომავალი „ფავორიტში“ თუ სასტიკი მეცნიერი „საზარელ-უბედურებში“ — საკუთარი ხელით იშენებენ ციხის კედლებს. და როცა საკუთარ თავს ბადრაგში აქცევენ, ისინი არა შემზარავ შეურიგებლობას, არამედ ადვილად ამოსაცნობ, თითქმის სცენარისმომგვანე რეალობას ეჯახებიან. სხვისი მოწონებისა და წესრიგისკენ სწრაფვაში ისინი მზად არიან უარი თქვან ინდივიდუალობაზე და გარემოს მოლოდინებს დაუმორჩილდნენ.

„კეთილი ნებისა“ მთავარ პერსონაჟებს ნებისმიერი ცვლილება ქაოსად ეჩვენებათ. ისინი ცდილობენ შეინარჩუნონ კონტროლი, მაგრამ პროცესში მხოლოდ Reality-სთან კავშირი ეკარგებათ და პიროვნების ნაშთებს აცლიან თავს. რეჟისორი კვლავ აბსურდულ სიუჟეტში ახვევს მარტივ იდეას და გვაჩვენებს, როგორ იქცევა სამყარო სასაცილოდ, თუ ადამიანის შიში და სურვილი უკიდურესობამდე მივა. 

მსოფლიოში, სადაც წესები აბსურდულია, სიყვარული — პირობითი, და პიროვნება — დაუფასებელი, იორგოს ლანტიმოსი გვახსენებს: ნამდვილი თავისუფლება იქ იწყება, სადაც ქაოსის შიში მთავრდება.