კარმენი

კინოს, თეატრის და ცეცხლოვანი ფლამენკოს სიმბიოზი ბიზეს ოპერა „კარმენის“ და პროსპერ მერიმეს ორიგინალური ნოველის მოტივებზე შექმნილ ვარიაციაში.

საურას ფილმში სხეული ცეკვავს სისხლამდე — როგორც პირდაპირი, ისე გადატანითი მნიშვნელობით. ეს არ არის „კარმენის“ ეკრანიზაცია და არც სპექტაკლის შესახებ გადაღებული ფილმი — ეს არის თვითრეფლექსიური ბალეტი, რომელიც ჩვენს თვალწინ იბადება თამბაქოს სიმწარისგან, ოფლისგან და კასტანიეტების ჟღერადობისგან.

ქორეოგრაფი ანტონიო (რომელსაც ფლამენკოს უდიდესი მოცეკვავე ანტონიო გადესი ასრულებს) მთავარ როლზე ეძებს მსახიობს თავისი „კარმენის“ ვერსიისთვის — და პოულობს მას კარმენში. ნამდვილში. ის, როგორც ნოველაში, არ თამაშობს — ის ცხოვრობს, აცდუნებს, ანგრევს, ტოვებს. ანტონიო, რომელიც მას შეუყვარდება, ნელ-ნელა ვეღარ არჩევს რეალობასა და სცენას შორის. სტუდიის სარკეები ირეკლავს გამოყვანილ ნაბიჯებს, ეჭვიანობის სცენებს და შიშს, რომლებიც ბიზეს საბედისწერო მუსიკის ფონზე ცეკვავენ.

კანის ფესტივალზე ორი პალმის რტო, მათ შორის ერთ-ერთი — მხატვრული წვლილისთვის. ბრიტანული კინოაკადემიის ვერსიით — წლის საუკეთესო უცხოენოვანი ფილმი.