იდა

ობოლი ანა ბავშვობა და ახალგაზრდობა პოლონურ მონასტერში გაატარა. მანამ, სანამ სამუდამო აღთქმას დებს და მონაზვნად გახდება, გოგონა გადაწყვეტს შეხვდეს თავის ერთადერთ ნათესავს — ვანდას. ვანდასგან ანა გაიგებს, რომ ებრაული წარმოშობისაა და რომ მისი მშობლები ჰოლოკოსტის მსხვერპლნი გახდნენ.

ანა და ვანდა ერთად მიემგზავრებიან მოგზაურობაში, რათა გაარკვიონ თავისი ოჯახის ტრაგიკული ბედი. თუმცა, წარსულს ზოგჯერ შეუძლია მოულოდნელად და მძიმედ იმოქმედოს აწმყოზე.

ბევრ სხვა ფილმთან — მათ შორის თვით პავლიკოვსკის ნამუშევრებთან — შედარებით, „იდა“ გამოირჩევა განსაკუთრებული შინაგანი კონცენტრაციით, რომელიც მკაცრ მონაზვნის სიჩუმით ლოცვას მოგვაგონებს. როგორც დოკუმენტალისტი, ანუ ადამიანი, რომელიც რეალობას ხელოვნების მასალად იყენებს, რეჟისორი დაინტერესებულია დიალოგით ისტორიასთან და გადაღების სივრცესთან, რაც ამ მინიმალისტურ და გამჭვირვალე ფილმს ძალიან დაკვირვებულს და ღრმა ფილოსოფიურ ნაწარმოებს ხდის.

„ოსკარი“ საუკეთესო უცხოენოვანი ფილმისთვის.