გამოფენა «აპოკალიფსი. ფიქრები»

ჯგუფური გამოფენა, რომელიც ილია ბალავაძის, ლუკა ჯიქიას, ელენე მეტრეველის, სოფო მამალაძისა და მაკო ლომაძის ნამუშევრებს წარადგენს, კატასტროფებისა და კრიზისების საკითხების მიმართ თანაგრძნობის გამოხატვას ეძღვნება.  „აპოკალიფსი. ფიქრები“ მრავალ შემოქმედებით ხმასა და მოსაზრებას აერთიანებს. ეს ის პლატფორმაა, სადაც ილია ბალავაძის გმირები ბამბუკის პლანტაციებში გადაადგილდებიან, ეპიდემიის გავრცელებას გაურბიან და დანაწევრებულ სამყაროში წესრიგის აღდგენას ცდილობენ; ლუკა ჯიქიას ზეთის საღებავებით შესრულებული ნახატები სპირიტუალიზმის ცნებას სწავლობენ და აბორიგენი ხალხის მიერ საუკუნეების გამოწვევების გადალახვაზე მოგვითხრობენ; ელენე მეტრეველის მრავალი თავისგან შემდგარი ნამუშევარი ბოსხის „ტკბობის ბაღს“ ეძღვნება და ხელოვანის მხრიდან რეალობის ინტუიციური აღქმიდან იღებს შთაგონებას. სოფო მამალაძე ქვეცნობიერის საშუალებით მარტოობის თემას სწავლობს. მაკო ლომაძის ნამუშევრები კი ლარს ფონ ტრიერის „მელანქოლიის“ შეჩერებულ ატმოსფეროსა და სამყაროს, დედამიწის ბოლო დღეების მოლოდინის გააზრებას გვთავაზობენ. გამოფენის მონაწილე თითოეული ხელოვანი კატასტროფებსა და კრიზისებთან დაკავშირებულ უნიკალურ პერსპექტივებსა და სამყაროს აღქმის ახალ გზებს დაგვანახებს, ისტორია კი იმ ცივილიზაციების შესახებ შეგვახსენებს, რომლებიც თავისი უძლეველობის რწმენით აღზევდნენ, შემდეგ კი საბოლოოდ დაკნინდნენ. თუმცა განმსაზღვრელი ფაქტორი არა განადგურებაში, არამედ იმ ვარაუდში მდგომარეობს, რომ ჩვენ გადარჩენილთა შორის აღმოვჩნდებით. პოსტ-აპოკალიფსს საფუძვლად ახლად მოპოვებული თავისუფლების ბოდვითი და საშიში რწმენა უდევს. შედეგად ჩნდება კითხვა: არის თუ არა ეს ვარაუდი გამართლებული?