ის ცხოვრობს საკუთარ ფანტაზიებში, ის კი ელოდება შეუძლებელს. მცირე დროით მათი მარტოობები ემთხვევა.
ღამით პარიზში ახალგაზრდა მხატვარი ხიდზე გოგოს გადაარჩენს. ისინი თანხმდებიან, რომ ერთმანეთს ოთხი საღამო შეუღდებიან - ზუსტად იმდენხანს, რამდენსაც ის თავის საყვარელის დაბრუნებას დაელოდება.
მეოცნებე გმირი სიყვარულს ეცემა და გოგოს ირგვლივ სიტყვებისგან აგებს ჰაერივან სასახლეებს, ის კი - დუმს, იმედს იკავებს, თვალებში თითქმის არ უყურებს.
ბრესონი დოსტოევსკის ხელახლა მოგვითხრობს, სენტიმენტალობისგან ათავისუფლებს და მხოლოდ მათ ორივესთვის დამახასიათებელ სინათლესა და სიჩუმეს ტოვებს.
