მარტოხელა მამა ტაკუმი თავის რვა წლის გოგონა ჰანასთან ერთად პატარა სოფელში ცხოვრობს. ადგილობრივები განსაკუთრებულად უფრთხილდებიან ბუნებას და იყენებენ უბინძურეს წყაროს წყალს, ამიტომ, როცა ახლომდებარე ტერიტორიაზე ფეშენებელური გლემპინგის აშენებას აპირებენ, ეს სოფლის მოსახლეობაში დიდი შეშფოთების ტალღას იწვევს.
„ბუნების განგებისადმი მიძღვნილი სინტოიზმი არ იტანს არსებულ წესრიგში ჩარევას. პროექტის მიხედვით, გლემპინგი პირდაპირ ირემების ბილიკზე უნდა განთავსდეს, რაც საშიშია როგორც ტურისტებისთვის, ისე ცხოველებისთვის. «აბა სად უნდა წავიდნენ ირემები?» — კითხულობს ტაკუმი. «სხვა ადგილს იპოვიან», — გულგრილად პასუხობს აგენტი.
სიცარიელე იაპონურ კულტურაში ესთეტიკურ პრინციპად არის აღზენებული. ამავე პრინციპით მუშაობს ჰამაგუჩის კინოც: მელოდია უეცრად წყდება, რაც პაუზას აძლიერებს და მას განსაკუთრებულ მნიშვნელობას ანიჭებს. შეჩერება — უმნიშვნელოვანესი პირობაა. გაშეშებულ მდგომარეობაში შეიძლება თავი დაიცვა მოსალოდნელი უბედურებისგან და თან— ზუსტად ამ გაჩერებულ წამში იგრძნო სილამაზის სრული სიღრმე.“
— ოლესია ნოვიკოვა, ჟურნალი „სეანსი“
