იმოქმედე სწორად

მსოფლიოში ყველაზე მშვენიერი ფილმი ეთნურ შეუწყნარებლობაზე, რომელსაც აფროამერიკელი რეჟისორი თითქოს აფროამერიკელთათვის გადაიღო. თუმცა, შესაძლოა — არა მხოლოდ მათთვის. ყოველ შემთხვევაში, ფილმში რაც ხდება, ყველასთვის ნაცნობი გრძნობაა — როგორც სქართველოს ადგილობრივებისთვის, რომლებიც „მოსულთა“ გარემოცვაში ცხოვრობენ, ასევე ემიგრანტებისთვის, რომლებიც სქართველოში ცხოვრობენ.

ფილმის მთავარი გმირი — მუკი (როლს თავად სპაიკი ასრულებს), თავის მშობლიურ ბრუკლინში ცხოვრობს და პიცას მიტანის სამსახურშია. ბრუკლინში მხოლოდ აფროამერიკელები არ ცხოვრობენ: პიცერია, სადაც მუკი მუშაობს, იტალიელებს ეკუთვნით; ქუჩის მეორე მხარეს იაპონური ოჯახი პატარა მაღაზიას ამუშავებს. ხანდახან ქუჩებში „თეთრი“ პოლიციის პატრულები გადიან — ურთიერთდამალული (და ორმხრივი) ზიზღით სავსენი. ყველანი ერთმანეთთან მჭიდროდ არიან დაკავშირებულნი — მეგობრობით, სამუშაოთი, საერთო ქუჩებით, საერთო პიცითაც კი. და ყველანი ჩუმად სძულთ ერთმანეთი.

გაიცანით: სპაიკ ლი — ამერიკის მთავარი შავკანიანი რეჟისორი. ჯიმ ჯარმუშმა ერთ-ერთ ინტერვიუში თქვა: „გავა ოცი წელი, სპაიკი კულტურის მინისტრი გახდება, და მე ფილმს გადავიღებ თეთრების უფლებების დარღვევის შესახებ.“

„გააკეთე როგორც უნდა“ — სპაიკ ლის ყველაზე ცნობილი ფილმია, რომელმაც ის მყისიერად ვარსკვლავად აქცია. დღეს მას წინასწარმეტყველურ ფილმადაც მიიჩნევენ, რადგან მან ფაქტობრივად იწინასწარმეტყველა მოძრაობა «Black Lives Matter» — ანტირასისტული და ანტიძალადობრივი კამპანია, რომელიც თავადვე ძალიან სწრაფად გადაიქცა სიძულვილისა და ძალადობის წყაროდ.

„ძალადობის აქილევსის ქუსლი ის არის, რომ ის წამყვანი სპირალია უფსკრულისკენ, რომელიც ზუსტად იმას შობს, რის განადგურებასაც ცდილობს“ (მარტინ ლუთერ კინგი). აი, სწორედ ამაზეა ეს ფილმი.

ეს კიდევ მართლაც ტკბილი, სახალისო, და ამავდროულად სევდიანი და მრისხანე ფილმია — თავიდან თითქოს ჩვეულ ბრუკლინურ კომედიას ჰგავს, მაგრამ უეცრად მძიმე დრამად გადაიქცევა სერიოზული, მტკივნეული კითხვებით. მოკლედ, სპაიკ ლი შესანიშნავია და ყველაფერს აკეთებს — როგორც უნდა.

„ოქროს გლობუსი“ საუკეთესო სცენარისა და რეჟისურისთვის, ნომინაცია „ოქროს პალმის რტოზე“ და ორი ნომინაცია „ოსკარზე“.