სადაც რეჟისორი აუჩქარებლად იხსენებს ბავშვობასა და ახალგაზრდობას – აშკარად ტოვებს რაღაც საკვანძო მომენტებს, თუმცა უცვლელად ასახელებს სახელებს, გვარებს და მისამართებს.
მთელი ფილმის განმავლობაში ეკრანზე მარტო ლინჩია:
მაგრამ მთავარი მაინც მისი სურათებია:
მუქი, სიურრეალისტური ნამუშევრები, შესრულებული შერეული ტექნიკით და ხშირად უზრუნველყოფილი დეტალური – და თავისებურად კიდევ უფრო შემზარავი – განმარტებებით.
ლინჩზე ფილმები, წიგნები და სატელევიზიო გადაცემები არც ისე ცოტაა, მაგრამ აქ ავტორებმა საკუთარი უნიკალური ხედვა იპოვეს:
მისი, როგორც კინორეჟისორის კარიერა, მხოლოდ ფინალისკენ იხსენიება.
ჩვენ წინაშე წარმოჩენილია გატაცებული მხატვრის პორტრეტი – კაცის, რომელსაც ერთ დღეს მოეჩვენება, რომ მისმა ნახატმა მოძრაობა დაიწყო და იქედან ქარი დაუბერა. სწორედ ამ მომენტიდან ის ანიმაციით დაინტერესდება და კინოსკოლაში ჩააბარებს.