ბრიკოლაჟი: ჩვენი ინსტრუმენტები — ლაბორატორია „შუმის“ მეორე შეხვედრა

ბრიკოლაჟი: ჩვენი ინსტრუმენტები — ლაბორატორია „შუმის“ მეორე შეხვედრა

ბრიკოლაჟის მეთოდი (ფრანგულიდან bricolage — „ხელოსნება ხელმისაწვდომით“) არის ობიექტების, სისტემების ან ხელოვნების ნაწარმოების შექმნის გზა უკვე არსებულ მასალებიდან, ხშირად ისეთი, რომლებიც ამისთვის არ არის განკუთვნილი. თვითნაკეთ ინსტრუმენტების კონტექსტში, განსაკუთრებით ხელოვნებასა და ხმაში, ბრიკოლაჟი ხდება ძლიერი ჟესტი — ერთდროულად ესთეტიკური, პოლიტიკური და პოეტური.

პროფესიონალური მუსიკალური ინსტრუმენტების ნაცვლად, მხატვრები და ექსპერიმენტატორები აწყობენ საკუთარ ინსტრუმენტებს ყოველდღიური ნივთებიდან, ნაპოვნი ან გადაყრილი მასალებიდან, ძველი ტექნიკის ელექტრონიკიდან და ბუნებრივი მასალებიდან.

ბრიკოლაჟი ეწინააღმდეგება „საღთო“ ხელოვნების იდეას, რომელიც მოითხოვს ძვირადღირებულ აღჭურვილობას და აკადემიურ ცოდნას.
ეს ამბობს: შექმნა შეგიძლია იმით, რაც გაქვს. ეს არის ავტონომიისა და თავისუფლების ჟესტი.

თვითნაკეთ ინსტრუმენტებს განსხვავებული ხმა აქვთ ჩვეულებრივთან შედარებით. ისინი არ ერგებიან ტრადიციულ სისტემებს (შკალებს, ლადებს, მეტრს). ეს ახალ გზებს აძლევს მოსმენასა და შესრულებას.

მონაცემების, იაფი და „უარგები“ მასალების გამოყენება ხდება პოლიტიკური აქტი — ინდუსტრალიზაციის, კონსუმერიზმისა და ნორმების უარყოფა.