„აკრძალული ხელოვნება: 1970-იანების ანდერგრაუნდი“ — ლექციათა ციკლის „ნონკონფორმისტები. ხელოვნება სისტემის წინააღმდეგ“ მეოთხე შეხვედრა.
ეს იყო დრო, როცა ნახატს могли გადაექცა მტკიცებულებად და გამოფენა — სამოქალაქო დაუმორჩილებლობის აქტად.
1970-იანი წლები — ორმაგი მნიშვნელობებისა და ორმაგი ცხოვრებების ეპოქა. როცა მხატვარი დილით ხატავდა ერის მეგობრობის პლაკატს, ხოლო საღამოს — საკუთარ ნამდვილ ნამუშევრებს, დამალულს უფროსების, კოლეგებისა და მეზობლებისგან.
ბინები გალერეებად იქცეოდა, ტყეები — საგამოფენო სივრცეებად, სახელოსნოები — თავისუფლების სივრცეებად. ხელოვნება მიდიოდა მიწისქვეშეთში, რათა დარჩენილიყო საკუთარი თავის ერთგული.
ლექციაზე ვისაუბრებთ იმაზე, თუ როგორ ეწინააღმდეგებოდნენ მხატვრები — არა მანიფესტებით, არამედ თვით ხელოვნების პროცესით. როგორ იქმნებოდა ფერწერა, ინსტალაციები და პერფორმანსები ქვეყანაში, სადაც ოფიციალურად მხოლოდ სოციალისტური რეალიზმი არსებობდა.