იტალიური საკულტო შედევრი Allegro Non Troppo ერთდროულად წარმოადგენს როგორც პაროდიას, ასევე პატივის მიგებას დისნეის Fantasia-სადმი.
კლასიკური მუსიკის ფონზე მოძრავი ანიმაცია აერთიანებს სიურრეალისტურ იუმორსა და მწვავე სოციალურ სატირას. მოკლე ისტორიები ზოგჯერ მხიარულია, ზოგჯერ — სევდიანი და ფილოსოფიური, მაგრამ ყოველთვის მოულოდნელი.
ბოცეტოს სტილი არღვევს ყველა ჩარჩოს და ამ ფილმს აქცევს 1970-იანების ერთ-ერთ ყველაზე უცნაურ, თუმცა ყველაზე საინტერესო ანიმაციურ ექსპერიმენტად.
იშვიათი შესაძლებლობაა ნახოთ ფსიქოდელიური შედევრი, რომელმაც მრავალი თაობის ანიმატორებზე მოახდინა გავლენა.
